Kollarımda düş gördüğün sabah,
ölüm arka bahçede mızmızlanıyordu.
Bahçeden duvara toprağın küfü,
yüreğinden yüreğime korkunun izi geçmişti.
Hangi telaşlı saati durdursam,
ayakkabılarına rastladım,
çaresi yoktu gidişlerinin,
Sen kilometreleri hesap ettin,
otobüsler dönüş biletlerine acıyı kattı,
ki bundandı belki de,
gidenlerin dönmeme inadı.
An birikimi mutlulukların,
sabun köpüğü bir gerçekliği vardı.
Kavanozda biriken yaşanmışlık,
gidişinin ardından uçucu bir tat bıraktı.
İnsan inanmak üzere doğar,
ten çaresizliğinde ruhunu saklardı.
Resim tahtasında bir iki çizik aşk,
ayrılık sahnesine sinema biletim vardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder